Kerncentrale

Aan het einde van de eerste klas van de lagere school werd ik beloond met een vijf voor rekenen. Aan het eind van de zesde klas had ik een negen, maar in de eerste klas van de middelbate school had ik weer een vijf voor algebra. Op mijn eindexamen had ik 9,9,8 voor de wiskunde eindexamenvakken. Ik ging Natuurkunde studeren in Groningen. Het hoofd van het inleidend practicum Natuurkunde, de heer Schurer, zei na afloop tegen mij : "Jij bent zo slecht in natuurkunde dat jij nooit zult slagen voor het inleidend practicum, zolang ik hier de baas ben." Schurer was de veelbelovende beschermeling van professor dr. Philip Smith, hoofd van het kernfysich versneller instituut aan de Kraneweg in Groningen. Hij was speciaal aangesteld om een lek op te sporen in de deeltjesversneller, maar had die tot dan toe niet gevonden. In het voorjaar kreeg Schurer acute leukemie en overleed nog in augustus.
Ik deed inleidend practicum overnieuw en werd experimenteel natuurkundige en daarna toegepast wiskundige.
"Flipje" Smith werd een fervent en gerenommeerd tegenstander van kernenergie. Hij zei o.a. dat enkelwandige kerncentrales zoals er gebouwd werden in de U.S.S.R en Japan onmiddellijk gesloten moesten worden vanwege hun kwetsbaarheid. Iedereen lachte hem uit.
Tegenwoordig doen natuurkundigen zulke uitspraken niet meer. Ze houden hun mond of gaan in de politiek. Daar kun je uitspraken doen die maar vier jaar stand hoeven te houden.
Zoals natuurkunde Diederik Samson : "Nederland wordt kampioen windmolens op zee".
of natuurkundige Angela Merkel : "We sluiten alle kerncentrales."
Daaraan zat ik te denken in het gezellige jachthaventje "HanekenFähr" recht tegenover de kerncentrale Lingen. Vol vertrouwen op Russisch aardgas en Columbiaanse kolen.