Iedereen naar Berlijn

Nu Marjon in het ziekenhuis ligt, moet ik voor een bezoek van mijn thuishaven "de Priepert" naar het rode kruis ziekenhuis in Neustrelitz. 29 km heen en 29 km terug. Nog intenser dan op de boot kan ik op fiets de absolute verlatenheid en het bijbehorende natuurschoon van dit landschap bewonderen. Kilometers lang geen enkel teken van menselijke aanwezigheid. Ongerepte natuur, voor het eerst in mijn leven visarenden en otters gezien. Het is al bekend dat wij hiervoor vooral de Zweden en Fransen moeten bedanken die deze streken in de dertigjarige oorlog (1618-1648) effectief ontvolkt hebben. Ook een godsdienstoorlog, waar Al Qaida en IS nog een puntje aan kunnen zuigen. De tweede ontvolking was nog groter van aard maar had een vreedzamer achtergrond. Hoewel ? U kunt zich nog herinneren dat Frederik de Grote van Pruissen het lijfeigenschap opnieuw had ingevoerd om zijn oorlogen te financieren. Een lijfeigene mocht het land van de heer niet verlaten, moest toestemming vragen om te trouwen en vrouw en kinderen werden dan ook automatisch lijfeigene. Een iedereen moest natuurlijk hard werken voor de baas. Toen het lijfeigenschap in 1820 voor de tweede keer werd afgeschaft nam het overgrote gedeelte van de bevolking geen enkel risico en vertrok naar Berlijn. Het dorp Berlijn een miljoenenstad van het ene moment op het andere. Daar zullen ze in Londen en Parijs van opgekeken hebben.