De Jamfabriek
Door: Hans Numan
Blijf op de hoogte en volg Marjon
18 Juli 2015 | Duitsland, Neustrelitz
"Vroeger hoefden we nooit een handtekening te zetten."
"Dat was in de DDR, mevrouw Kranz. Nu moet U alles ondertekenen."
Mevrouw Kranz is opgenomen met een ernstige maag bloeding. Waarschijnlijk heeft ze kanker. Ze is 86 jaar en woont in een flat in Wesenberg, vier hoog, zonder lift. Haar man ( al 26 jaar dood ) heeft ooit een leuk tuinhuisje voor haar gebouwd in een spoortuintje. Daar woont ze zoveel mogelijk. Het tuintje grenst aan de school van Wesenberg en kijkt uit op het busstation. Het busstation waar ik de bus genomen heb onderweg van Neustrelitz naar Priepert. We hebben dus veel gemeenschappelijke ervaringen en kouten er lustig over. Wat ik van haar tuintje vond. Prachtig loog ik en keek uit het raam.
Haar man, kon ze nu wel vertellen, werkte voor de Russen op het vliegveld bij Lychen. Hij reed een tankauto en tankte er vliegtuigen af. Hij mocht er met niemand over praten. Tegen haar dochter zei ze dat papa op de "Marmeladefabrik" werkte. Op zekere dag vroeg haar dochter waarom Papa dan nooit eens een potje jam meebracht. Ze vond het vreselijk om zo door de mand te vallen.
's Avonds naar de musical Hello Dolly in het slotpark van Neustrelitz. Prachtige show. Veel goede zang en dans. Bij tijd en wijle 60 man tegelijk op het toneel en drie dubbelspan rijtuigen. Het hele stadje werkte mee, en de rest zat op de tribune. Maar wat een vreselijk flutverhaal! In Oktober draait hier Antigone van Sophocles. Ik ben benieuwd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley