Gaspedaaltje

Komend weekend vieren wij ons veertig jarig huwelijksfeest aan de Mügelsee onder Berlijn. Marjon ligt nog tot vrijdag in het ziekenhuis van Neustrelitz, dus er is een probleem. Ik vaar nu alvast alleen ( Lya en Louwrens voorop) naar Berlijn We doen twee etappes in één keer dus het zijn lange dagen. Neustrelitz-Fürstenberg op Zondag, Fürstenberg- Zehdenick op maandag, Zehdenick- Oraniënburg op dinsdag. Omdat het in het begin van de week is, is het geklungel bij de sluizen Hemeltergend. De dagen zijn lang en eenzaam en ik probeer niet in slaap te vallen. Het doet me denken aan een voorval in Frankrijk, twee jaar geleden, We voeren gezellig met vrienden aan boord door het verbindingskanaal van de Moezel naar de Maas, toen de gaskabel van het bovenstuur brak. Daarna, op weg naar huis, konden we niet meer boven gas geven. Bij het naderen van sluizen zat Marjon dan benedendeks het toerental te regelen dat ik van boven riep tot verbijstering van de werkstudenten die als sluiswachters opereerden. Ik vond toen inspiratie voor een simpel versje :

Kus, mijn lief klein gaspedaaltje
Met jou vaar ik door een wonderschoon kanaaltje
Ik geef je nu een zoen,
Meer kan ik hier niet doen,
Totdat we ons terugtrekken in het achterzaaltje