Glanerbeek

Op deze bevrijdingsdag 2017 hielp mijn zusje mij eraan herinneren hoe trots ik kan zijn op mijn vader die in de oorlog lid was van de verzetsgroep Bolhaar te Losser.
Deze verzetsgroep was gespecialiseerd in het ophalen van vluchtelingen en piloten uit Duitsland (van een Duitse verzetsgroep dus!) en het
overbrengen van deze mensen naar de Belgische grens. Mijn vader was chauffeur en vervoerde ze naar een dorpje onder Breda, waarna een Belgische groep het over nam.
Het mooiste verhaal hierover kwam echter van mijn moeder, die net enige maanden verkering had met mijn vader.
Er was iets mis gegaan bij het over de grens brengen van een Franse piloot en er was haast bij. Mijn moeder, die bij textielfabriek van Delden in Gronau werkte, bood aan de piloot na het werk wel op fiets mee te nemen naar Losser. De piloot zou ergens in Gronau bij een lantarenpaal staan te wachten.
Zo gezegd zo gedaan. Fransoos opgehaald en aangeduid dat hij op de bagagedrager moet gaat zitten. Vandaar naar de Glanerbeek gefietst
en in woord en gebaar aan de piloot duidelijk gemaakt dat hij daar moest wachten tot moeder het dagelijkse stempeltje van de douane had gehaald en aan de Nederlandse kant zou staan om hem naar de overkant te wenken.
Moeder was indertijd echt een stuk en een jonge Duitse douane beambte had al een tijdje een oogje op haar. Hij drong er op aan om met moeder mee te fietsen en haar veilig af te leveren thuis in de Zoeke. Dat was nog wel een stuk fietsen en daarna moest moeder weer helemaal terug naar de Glanerbeek waar een volkomen overstuur zijnde Fransoos niet wist hoe blij hij moest zijn. Eind goed al goed.