Hier kan ik niet tegen

Er liggen in Frankrijk nogal wat "lijken" langs het water. Boten die half of geheel gezonken zijn en door eigenaren in deze staat zijn achtergelaten. De overheid vind geen middelen, juridisch of financiëel, om deze rommel op te ruimen en zo blijft het maar liggen tot in eeuwigheid. Iedere keer als Marjon zo'n lijk ziet, is ze vol afgrijzen en schrik alsof dit het voorland is van de beroemde schuit "Hanuman". Ik heb dat niet zo, hoewel ik vorige week gedroomd heb dat ik een bedrijf in oude metalen had opgericht om de boten te verwijderen. Ik heb iets anders. Toen ik vanmorgen naar de bakker fietste in Salèlles d'Aude kwam ik onderweg een doodgereden bunzing (Ulk-Twents) tegen. Ik vind dat vreselijk. Zo'n mooi dier. Een volwassen exemplaar. Mooi in de vacht. Onder een auto gekomen. Wat erg. Gelukkig is het nesthol leeg rond deze tijd. De hele weg naar de bakker dacht ik er aan. Op de terugweg zag ik dat iemand de bunzing had meegenomen. Gelukkig.