Der Hund und das Fahrrad

In Duitsland wordt zeer spastisch gedaan over de wijze waarop wij Nederlanders gebruik maken van hun gemengde fiets- voet- paden/trottoirs. Vooral het feit dat wij geen wielren helmen ophebben laat hun geschokt en vertwijfeld achter. De laatste keer dat ik van mijn fiets ben gevallen was op zestien jarige leeftijd, tezamen met Fonsje Kalter op weg terug van een dansavond in Enschede waarvan ik mij overigens niets kan herinneren. Ik kan me wel herinneren dat het was ter hoogte van speeltuin "het Hoge Boekel" en dat de sloot niet erg diep was en dat Fonsje onderop lag.
Hier worden wij gezien als waaghalzen en wat bijzonder opzien baart is dat Toontje in de mand bij Marjon achterop zit. Dass ist verboten ! riep vandaag een sjagerijnige man naar ons. Ik lachte hem vierkant uit, maar Marjon melde zich vanmiddag bij de dierenspeciaalzaak. In het mandje zit nu nog een mandje, met een extra riem en een netje waar de hond onder zou moeten zitten. Maar dat wil hij niet. De verkoopster keek erg bezorgd maar ik stelde haar gerust. "Diese Hund ist in Holland geboren und fahrt sein ganze leben schon rad !"