Zonder zorgen

Toen Frederik van Pruisen deel wou nemen aan de gezamenlijke verdeling van Polen tussen de Russen en de Oostenrijkers, had hij even geen geld voor een leger. Zijn baronnen en graven wouden hem wel geld lenen, maar dan op voorwaarde dat hij het lijfeigenschap opnieuw in zijn gebieden zou invoeren. Dan zouden ze de troepen zelfs zelf wel leveren !
In een tijd dat Frankrijk aan de verlichting bezig was, met Descartes en Voltaire (die kwam zelfs bij Frederik op bezoek!) werd in het huidige oosten van Duitsland opnieuw het systeem ingevoerd dat de boeren die leefden op het land van de heer ook zijn fysiek eigendom waren! Daarmee werd Frederik de meest gehate man van Duitsland en omgeving. Bekend van hem is dat hij zijn graf al bij leven vóór zijn paleis had laten inrichten en daarop wijzend zei : ( hij sprak natuurlijk bij voorkeur Frans ) Quand je suis là, je suis sans souci - Als ik dààr ben , ben ik zonder zorgen.
Aan het eind van zijn leven had hij veel open wonden aan zijn benen. Misschien had hij suikerziekte. De wonden rotten en zweerden en hij had dag en nacht heel veel pijn en daarbij een slecht humeur. De laatste weken van zijn leven durfde geen enkele bediende zijn vertrekken nog te betreden. Ze deden de deur op slot en lieten hem creperen. Pas toen ze zeker wisten dat hij dood was deden ze de deur weer open. Nee, ik geloof niet een wrekende God. Ik geloof alleen in wrekende mensen.