Therapeutisch drankmisbruik.
Door: Hans Numan
Blijf op de hoogte en volg Marjon
08 Juli 2015 | Duitsland, Röbel
Vandaag trekt Marjon haar mooiste jurk aan. Zwart-Wit met streepjes en bloemetjes. Het jurkje staat haar fantastisch. Ze doet het expres aan.
Zes jaar geleden kwamen wij met Henk en Antoinette van den Oord na een dwaaltocht op fiets vanuit Plau am See tamelijk uitgewoond aan in Röbel, in hotel "am Müritzsee". Na het avondeten toch nog maar even een ijsje gaan halen bij de Italiaan, schuin tegenover het hotel. Terwijl wij daar voor het loket wat zaten te keuvelen kwam er een echtpaar aan van een jaar of veertig.
Ze liepen daar tamelijk opzichtig met hun ziel onder de arm, en omdat ze meenden dat ze ons Nederlands hoorden praten, spraken ze ons aan. Nee, ze kwamen zelf niet uit Nederland maar uit de buurt van Emlichheim achter Gramsbergen onder Coevorden. Ze konden uitstekend plat (Twents dus) en Henk zou Henk niet zijn als hij niet al spoedig het beste "plat" van ons allemaal sprak. Het echtpaar was min of meer gedwongen op vakantie na jarenlang geploeter op de aardappelboerderij. Het ging niet zo goed op de aardappelmarkt, moeder was net overleden aan een lelijke ziekte en vader was zwaar dement en eiste verschrikkelijk veel aandacht van de vrouw. Ze zat onder het schuldgevoel ten opzichte van haar man en kon zich niet voorstellen dat hij 's nachts op zijn computer alleen maar buienradar zat te kijken.
Onzer Italiaanse gastheer voelde de sfeer haarfijn aan en kwam met een groen Italiaans likeurtje dat zowel bij het dames als de heren in de smaak viel. Wij probeerden hun wat op te beuren, en het lag natuurlijk aan ons en niet aan de fles met groen spul ( en nog een fles met groen spul ) dat de stemming op het laatst opperbest was. Na een fles met een groen likeurtje bezwoer de vrouw dat ze helemaal genezen was van haar depressie en haar man kon zich heel goed voorstellen dat Marjon iedereen kon genezen.
Het is mij niet gegeven - het is mij onomwonden verboden - om het verdere verloop van de avond te schetsen, maar na afloop vond Marjon het nodig om compleet in haar mooie jurk een kwartier onder de douche te gaan staan. Twee maand later zijn we met z'n vieren nog eens op bezoek gegaan in Emlichheim en we waren het er over eens dat deze avond ons allen betere mensen had gemaakt.
Vanavond gaan we bij de Italiaan eten. Marjon heeft haar mooie jurkje weer aan.
Zes jaar geleden kwamen wij met Henk en Antoinette van den Oord na een dwaaltocht op fiets vanuit Plau am See tamelijk uitgewoond aan in Röbel, in hotel "am Müritzsee". Na het avondeten toch nog maar even een ijsje gaan halen bij de Italiaan, schuin tegenover het hotel. Terwijl wij daar voor het loket wat zaten te keuvelen kwam er een echtpaar aan van een jaar of veertig.
Ze liepen daar tamelijk opzichtig met hun ziel onder de arm, en omdat ze meenden dat ze ons Nederlands hoorden praten, spraken ze ons aan. Nee, ze kwamen zelf niet uit Nederland maar uit de buurt van Emlichheim achter Gramsbergen onder Coevorden. Ze konden uitstekend plat (Twents dus) en Henk zou Henk niet zijn als hij niet al spoedig het beste "plat" van ons allemaal sprak. Het echtpaar was min of meer gedwongen op vakantie na jarenlang geploeter op de aardappelboerderij. Het ging niet zo goed op de aardappelmarkt, moeder was net overleden aan een lelijke ziekte en vader was zwaar dement en eiste verschrikkelijk veel aandacht van de vrouw. Ze zat onder het schuldgevoel ten opzichte van haar man en kon zich niet voorstellen dat hij 's nachts op zijn computer alleen maar buienradar zat te kijken.
Onzer Italiaanse gastheer voelde de sfeer haarfijn aan en kwam met een groen Italiaans likeurtje dat zowel bij het dames als de heren in de smaak viel. Wij probeerden hun wat op te beuren, en het lag natuurlijk aan ons en niet aan de fles met groen spul ( en nog een fles met groen spul ) dat de stemming op het laatst opperbest was. Na een fles met een groen likeurtje bezwoer de vrouw dat ze helemaal genezen was van haar depressie en haar man kon zich heel goed voorstellen dat Marjon iedereen kon genezen.
Het is mij niet gegeven - het is mij onomwonden verboden - om het verdere verloop van de avond te schetsen, maar na afloop vond Marjon het nodig om compleet in haar mooie jurk een kwartier onder de douche te gaan staan. Twee maand later zijn we met z'n vieren nog eens op bezoek gegaan in Emlichheim en we waren het er over eens dat deze avond ons allen betere mensen had gemaakt.
Vanavond gaan we bij de Italiaan eten. Marjon heeft haar mooie jurkje weer aan.
-
08 Juli 2015 - 23:10
Ton:
Ik hoop dat jullie lekker gegeten hebben bij de Italiaan, dat het mooie jurkje van Marjon indruk heeft gemaakt en dat jullie de wijn en de limoncello goed hebben laten smaken.
Blijkbaar zijn jullie na afloop verdwaald en hebben jullie in kennelijke staat ook nog de Chinees in Indonesie bezocht. Op de website die aangeeft waar jullie waren is plotseling naast het vlaggetje van Nederand, Belgie en Duitsland en naast de foto van een komisch stel dat een ijsje verorbert ook het vlaggetje van Indonesie verschenen. Voor de goede orde: In het jaar dat Hans is geboren heeft ook Nederlands-Indië opgehouden te bestaan.
-
09 Juli 2015 - 18:23
Hozef:
" waren het er overeens dat deze avond ons allen betere mensen had gemaakt..."
Waren jullie dan zo slecht? En dan dat jurkje. Waarom was het jou verboden het verdere
verloop van de avond te schetsen? Vreemd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
