Kunst

In Veghel een tentoonstelling bezocht van schilderijen van Leonie Dekker-Verhagen. Tezamen met Keramiste Ria Kieft-van der Heijden. Opvallend veel vrouwen werkzaam in de cultuur sector. Zou kunnen door de verschraling van de Beeldende Kunstenaars Regeling. Je kunt als kunstenaar nu eenmaal geen gezinsinkomen verdienen. Dus of je moet het zien als bijbaan, of je moet een kostverdiener hebben. De Bommelerwaard bijvoorbeeld, met een veelheid aan exposerende kunstenaars, kent er maar één die daarmee de kost kan verdienen.

Kan het ook aan de kunstuitingen zelf liggen ?
Ik heb het gevoel dat de schilder- en beeldhouwkunst al jaren worstelt met de concurrentie van de fotografie en de filmkunst. En weet daarin geen eigen plaats te vinden.

Leonie Dekker-Verhagen toonde schilderijen van als zodanig duidelijk herkenbare bloemen en vogels. Prima. Maar op ieder schilderij waren opzettelijk verfspetters en vegen aangebracht. En dat heb ik meer gezien de laatste jaren. Waarom is dat nu nodig ? Ik zet vier mogelijkheden op een rijtje :

1. Het suggereert beweging. De handen van de kunstenaar kunnen zijn geest slechts met grootste moeite volgen, waardoor deze "ongelukjes" onvermijdelijk zijn.
2. Het suggereert emotie. De afbeelding komt direct uit de roerige geest van de kunstenaar, die het nauwelijks droog kan houden.
3. Het is geen foto. Op een foto staan nooit dingen die alleen maar bestaan in de fantasie. Een schilderij kent zijn eigen werkelijkheid.
4. Het is van de kunstacademie. Dit soort onzin wordt je aangepraat op de kunstacademie. Je moet een eigen stijl ontwikkelen en daarom aap je na wat je op de academie ziet.

Jammer. Goed, ik ben natuurlijk geen geschikte beoordelaar. Ik heb toegepaste wiskunde gedaan met als afstudeerrichting afbeeldingstheorie. Dus vond ik foto's altijd al beter gelukt. Tenzij je redeneert dan een schilderij wat extra's wil afbeelden. Maar wat dan, en waarom vind het publiek dat niet zo geslaagd ?