Verhaal twee
Door: Hans Numan
Blijf op de hoogte en volg Marjon
05 Mei 2020 | Nederland, Doesburg
In de oorlog was er niet zoveel te doen voor de opgroeiende jeugd.
Zo nu en dan een dansfeest, bijvoorbeeld in café Koopman aan de Lutterstraat.
Daar was het dat op een dansavond in 1943 mijn moeder, Bertha Nijmeijer, de verkering van hartsvriendin Tjitske Fraterman in onderling overleg overnam. Tja heren, de man wikt maar de vrouw beschikt.
Die verkering was mijn vader. Hij was lokale voetbalheld. Midvoor bij de voetbalvereniging TAR (Tot Achilles Roem, wie verzint zoiets?). De linksbuiten daar was de supersnelle Job Nijmeijer.
Die had verkering met een andere hartsvriendin Truus Bekhuis. Alles goed geregeld dus. Job was nota bene een achterneef van mijn moeder. Job was van een verwante tak, nl. een "Boan" (Boon, teeltgewas stamvader, HN), mijn moeder was een "Pop" (de Poppe, gehucht, grensovergang bij de Lutte, HN). Na de oorlog werd er getrouwd. Job werd mijn Peetvader.
Zo nu en dan een dansfeest, bijvoorbeeld in café Koopman aan de Lutterstraat.
Daar was het dat op een dansavond in 1943 mijn moeder, Bertha Nijmeijer, de verkering van hartsvriendin Tjitske Fraterman in onderling overleg overnam. Tja heren, de man wikt maar de vrouw beschikt.
Die verkering was mijn vader. Hij was lokale voetbalheld. Midvoor bij de voetbalvereniging TAR (Tot Achilles Roem, wie verzint zoiets?). De linksbuiten daar was de supersnelle Job Nijmeijer.
Die had verkering met een andere hartsvriendin Truus Bekhuis. Alles goed geregeld dus. Job was nota bene een achterneef van mijn moeder. Job was van een verwante tak, nl. een "Boan" (Boon, teeltgewas stamvader, HN), mijn moeder was een "Pop" (de Poppe, gehucht, grensovergang bij de Lutte, HN). Na de oorlog werd er getrouwd. Job werd mijn Peetvader.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
