Het veenmuseum.
Door: Hans Numan
Blijf op de hoogte en volg Marjon
03 September 2015 | Nederland, Barger-Compascuum
Vandaag de tocht terug naar Nederland. Er was een ernstig ongeluk gebeurd op de autosnelweg naar Emden. Daardoor was er zeer veel verkeer op de secundaire wegen en werden de bruggen slechts met mate bediend. Enigszins verlaat kwamen we op de kruising van het Haren-Rüttenbrock kanaal met het Stads-Compascuum kanaal waar Werner Timans ons al op stond te wachten. Met hem voren we verder naar het Veenmuseum waar we als enige de nacht doorbrachten in het kleine haventje. Het veenmuseum is een aanrader voor iedereen, met nauwkeurig nagebouwde huisjes met interieuren van 1840 t/m 1970. Wel zo'n 30 stuks. Zeer nauwkeurig door vrijwilligers in leven gehouden. Er stond een jongetje te prutsen met een hoepel en ik was er trots op dat ik het nog een voor kon doen. Ik zie het nog zo voor me. De lange rijen klompen voor de klas lokalen en de sky leren slofjes die mijn moeder gemaakt had om de sokken heel te houden als we door de school liepen. Toen ik naar de middelbare school ging, kocht ze schoenen, een rib uit haar lijf, maar "ze hoefden in Oldenzaal niet te weten waar wij vandaan kwamen".
-
12 September 2015 - 21:36
Jan Numan:
Beste Hans, je vergist je. Vanaf de 4e klas l.o. kregen wij 'hoge' schoenen, altijd dezelfde, die bij Hoeben werden gekocht en telkens gerepareerd tot het niet meer ging. Daarvoor droegen wij zomer en winter klompen. Elke herfst gingen we naar kleermaker Teiken aan de Scholtinksstraat om een nieuwe 'pof'broek te laten maken. Keuze uit bruin of zwart. In later jaren gingen we in de herfst met de Ford Prefect naar Enter voor nieuwe kleding. (Geen pofbroeken meer, soms een winterjas.) Moeder zocht altijd naar 'weeffoutjes' en bedong dan korting. Na koop van van alles gingen we bij Roetgerink in de keuken koffie drinken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
