Verhaal drie

Plotseling was er paniek bij de Bolhaargroep. Een piloot was verkeerd afgeleverd. In plaats van in Gildehaus achter het klooster "de Boardel" zat de piloot in Gronau, nota bene bij een kersverse weduwe, die het even helemaal niet meer trok. Het aantal Duitse weduwen groeide nogal explosief. Wat te doen? De verkering van Carel Numan bood zich aan: Ze werkte bij de textielfabriek Gerrit van Delden in Gronau en wou de piloot wel ophalen na het werk. De piloot werd neergezet onder een afgesproken lantarenpaal en Bertha Nijmeijer werd ingeseind. De piloot bleek een Fransman te zijn en kon geen Twents. Nog erger: hij kon ook niet fietsen. Dus moest hij bij Bertha achterop. Op naar de Glanerbeek. Daar aangekomen werd hij bij een boom aan de oever neergezet en in weidse gebaren werd hem te verstaan gegeven zich te gedragen als die boom totdat Bertha weer op zou duiken aan de andere kant van de beek. Bertha moest namelijk naar de officiële grensovergang om haar werkpas af te laten stempelen. Daar trof ze een Douanier die een oogje op haar had en die er op stond om haar per fiets naar huis te begeleiden. Tja, het leek haar beter niet tegen te stribbelen en al koutend fietsten ze naar haar huis in de Zoeke (Daar waar tegenwoordig de Johma salaatjes gemaakt worden). Daarna als een gek weer terug naar de Glanerbeek. De Fransman stond er nog. Wat een opluchting. Hij hoefde niet te zeggen hoe hij zich voelde want Bertha kon het toch niet verstaan.