Lodewijk de Heilige

In de vroege middeleeuwen waren de zogenaamde ridders vechtende hulpjes van de graaf, al dan niet door zichzelf of een vage voorganger van de graaf benoemd. Om aan de kost te komen persten ze de lokale boeren beschermgelden af en om zich niet te vervelen vochten ze tegen elkaar of hielden rooftochten op het gebied van de buren. Ik prijs mij gelukkig als halve Saks en halve Fries, omdat deze stammen een dergelijke feodale achtergrond niet kenden (Geen kastelen dus in Twente !). Slimme monniken wisten de Paus ervan te overtuigen dat het beter was het feodale geweld te richten op iets anders dan de eigen inwoners, het Heilige Land of zo. En zo werden de kruistochten geboren. De Franse koning Louis IX ( van Ludovic = beroemd strijder ) deed ook vrolijk mee, maar raakte op het laatst een beetje de weg kwijt en begon Tunis te belegeren. Daar is hij overleden aan de pest of de cholera of beiden. Mijn verblijfplaats is dus naar hem vernoemd, hoewel hij veertig kilometer westelijker ( Grau du Roy- zie vorig jaar ) was vertrokken.
Veel heiliger is de naamgever van de straat waar onze haven aan ligt: Sint Antonius Abt. Hoewel uit rijke ouders geboren, verkoos hij armoe en afzondering en werd hij een van de eerste woestijnheiligen. Hij kreeg zeer veel navolgers maar toen hij stierf beval hij op een geheime plaats begraven te worden, zodat niemand hem zou vereren. Hoe het ook zij, in Keulen wordt beweerd dat daar nog een complete arm van de heilige Antonius bewonderd kan worden.