Lachen

Vandaag vertrokken uit Port Napoleon, nadat ik de bestelling voor een stuk plexiglas gecanceld had en zelf maar - met Henk - naar de bouwmarkt ben gegaan om een stuk plexiglas te kopen en dat in het voorraam van het windscherm te zetten. Aangekomen bij de sluis van Port-Saint-Louis ging de brug toevalligerwijs open en moesten wij nog twee minuten wachten op een lokaal vissersbootje met drie bemanningsleden, natuurlijk zonder reddingsvesten. Ik riep nog naar Marjon, maar die zat al in het vooronder naar onze reddingsvesten te zoeken. Ze kon er maar één vinden en deed die aan en zo voeren wij pontificaal de sluis binnen. Toen de sluismeester zag dat Marjon wel een reddingsvest aanhad en ik niet, zette hij natuurlijk onmiddellijk zijn bandje aan, waarbij ik in drie verschillende talen werd bevolen op straffe van hoge boetes mijn reddingsvest aan te trekken, aangezien dat verplicht was op de Rhône. Hij moet in een deuk hebben gelegen van het lachen.